Metoda Knillów została opracowana przez Mariannę i Christophera Knillów. Jest to gotowa propozycja postępowania terapeutycznego z osobami z niepełnosprawnościami. Jej głównymi celami są rozwój kontaktów społecznych, zachęcenie do nawiązywania interakcji z drugim człowiekiem, zwiększenie świadomości swojego ciała oraz doświadczanie swojego ciała w ruchu.

Metoda Knillów składa się z programów aktywności. Opierają się one na poznawaniu
i doświadczaniu przez dziecko różnych rodzajów aktywności, takich jak kołysanie, wymachiwanie rękoma, zginanie i rozprostowywanie rąk, pocieranie dłoni, zaciskanie
i otwieranie dłoni, poruszanie nogami oraz palcami u stóp, a także na dostosowaniu tych ruchów do akompaniamentu muzyki opracowanej przez autorów metody.

Co najważniejsze twórcy przyznają, że rozwój kontaktu z drugim człowiekiem jest istotniejszy niż sam ruch i jego wykonywanie. Aktywność bowiem może być realizowana w różny sposób, w zależności od możliwości fizycznych dziecka.

Autorzy podzielili metodę na programy:

• Program wprowadzający
• Program I
• Program II
• Program III
• Program IV
• Program specjalny

Każdy z programów zachęca do ruchu i nawiązywania kontaktu z drugim człowiekiem. Program wprowadzający zaznacza ramy, w których będą odbywać się zajęcia. Program specjalny jest przeznaczony dla dzieci z niepełnosprawnością ruchową. Programy I i II angażują kolejno górne i dolne części ciała. Programy III oraz IV to ćwiczenia, które wymagają od dzieci koordynacji wzrokowo- ruchowej, świadomości społecznej.

Dużą zaletą metody jest jej zabawowa forma muzyczno- ruchowa, w której każdy ruch jest prosty, ma określony cel, a muzyka wyznacza jego długość oraz charakter. Dzięki temu dziecko uczy się rozpoznawać muzykę, kojarzyć ją z ruchem. Taka forma prowadzenia zajęć buduje w dzieciach poczucie bezpieczeństwa oraz poczucie bycia dla innych partnerem w dialogu oraz współdziałaniu.

Dla dzieci z wieloraką niepełnosprawnością metoda ta jest istotnie ważna. Pozwala zwiększyć świadomość istnienia wśród innych osób, poprzez wspólną zabawę pozwala na bliskie kontakty społeczne, daje poczucie satysfakcji z wykonywanych ruchów. Dzięki pozytywnej atmosferze, która powinna towarzyszyć zajęciom, buduje w dzieciach poczucie bezpieczeństwa.